Mekanizmat e kolonizimit të bimëve pas shpërndarjes në distanca të gjata (LDD) dhe njohuritë aktuale të lidhura ishin tema e një rishikimi nga ekipi i Prof. Li Dezhu në Institutin Kunming të Botanikës të Akademisë së Shkencave Kineze (CAS), në bashkëpunim me studiues nga Kopshti Botanik Tropikal Xishuangbanna i CAS, Universiteti Hebraik i Jerusalemit dhe Universiteti i Edinburgut.
Rishikimi u publikua në Tendencat në Ekologji dhe Evolucion.
LDD përtej gamës së një specie është një shtytës i rëndësishëm i shpërndarjes globale të biodiversitetit. Megjithëse ngjarjet e LDD janë të rralla dhe të vështira për t'u llogaritur dhe parashikuar, ato janë thellësisht të rëndësishme në biogjeografi, ku mund të ndikojnë në montimin e biotës, përgjigjet ndaj ndryshimeve mjedisore natyrore dhe antropogjene dhe përhapjen e specieve pushtuese.
Siç e dimë, shpërndarja është efektive vetëm nëse pasohet nga ngritja e suksesshme, megjithatë studimet e fundit në LDD të impiantit kanë tentuar të fokusohen vetëm në fazën e shpërndarjes, që do të thotë se i është kushtuar vëmendje e pamjaftueshme krijimit pas shpërndarjes. Prandaj mungon në mënyrë të dukshme një sintezë konceptuale e krijimit pas LDD në shkallë të ndryshme taksash dhe hapësinore-kohore.
Ekipi i Prof. Li ka punuar për biogjeografinë ndërkontinentale, filogjeografinë dhe LDD-në e bimëve për dekada. Përmes kërkimit të gjerë të literaturës, ekipi përmblodhi njohuritë aktuale të fazës pas krijimit të LDD në kolonizimin e bimëve. Ata identifikuan gjashtë përcaktuesit kryesorë të suksesit të themelimit: presioni përhapës; tipare funksionale; ngjarje ekstreme dhe shqetësim antropogjenik; grabitqarët, konkurrentët dhe mutualistët; fleksibilitet i ngrohtë; dhe efekti Alee.
Mbi këtë bazë, ata propozuan një kornizë të përgjithshme sasiore për themelimin pas LDD, duke synuar të sigurojë një kornizë teorike sasiore për studimin e kolonizimit pas LDD, si dhe një mjet për vlerësimin e rrezikut të pushtimit të specieve.
Sipas studiuesve, biogjeografia, filogjeografia dhe ekologjia e lëvizjes duhet të integrohen në mënyrë që të zbulohet më saktë ndodhja, koha dhe mekanizmi i ngjarjeve të LDD.
Për më tepër, marrëdhëniet midis faktorëve që ndikojnë në themelimin duhet të studiohen për të përcaktuar rëndësinë e tyre relative. Për më tepër, ndryshimet në mekanizmat e krijimit pas LDD duhet të krahasohen si në shkallën kohore gjeologjike (miliona vjet) ashtu edhe në atë të fundit (Antropocene).
Në përgjithësi, ky rishikim ofron baza konceptuale dhe sasiore për plotësimin e boshllëqeve aktuale të njohurive në lidhje me krijimin dhe avancimin e të kuptuarit tonë të proceseve që formojnë dinamikën globale të biotës.
“Një kuptim i përmirësuar i themelimit pas LDD do të na ndihmojë të kuptojmë të kaluarën dhe të parashikojmë të ardhmen në një epokë ndryshimesh të shpejta antropogjene. Mund të ndihmojë gjithashtu në zbutjen e disa prej ndikimeve negative të këtyre ndryshimeve duke reduktuar pushtimet biologjike dhe duke ndihmuar lëvizjet e bimëve në përgjigje të ndryshimet klimatike”, tha Prof. Li.