#Ekonomia Bujqësore #Politikat Tregtare #Siguria Ushqimore #Kazakhstan #Eksportet e Farave Luledielli #Zhvillimi Ekonomik
Tarifa e eksportit për farat e lulediellit në Kazakistan do të përfundojë më 31 gusht, duke ndezur diskutime për heqjen e saj. Kjo situatë ka rindezur konfliktet mes prodhuesve të farës dhe përpunuesve të vajit. Fermerët synojnë të eksportojnë më shumë fara me çmime më të larta, ndërsa prodhuesit e naftës kërkojnë lëndë të para vendase të lira.
Kohët e fundit, fermerët zbuluan se rezervat e paarsyeshme gjatë sezonit 2021/22 rezultuan në fitime të humbura që kaluan 100 miliardë tenge për shkak të vendosjes së tarifës së eksportit.
Si kundërpërgjigje, prodhuesit e vajit mbajtën një konferencë për shtyp në kundërshtim me këto pretendime, duke deklaruar se sasi të tilla farash nuk disponohen brenda vendit. Ata argumentojnë se furnizimi i brendshëm i farës është i pamjaftueshëm për të përmbushur kërkesën vendase.
Drejtori komercial i Qazaq Astyq Group, Alexander Buzhenitsa, la të kuptohet se si prodhuesit e farave po hapin pa dashje rrugën për rieksportin e lëndëve të para ruse. Kjo përbën një kërcënim për sigurinë ushqimore të Kazakistanit.
Për më tepër, artikulli trajton shqetësimet për ndikimin në sigurinë ushqimore të vendit. Buzhenitsa argumenton se eksportimi i lëndëve të para pakëson industrinë e përpunimit të Kazakistanit, ndërsa vendet e tjera punojnë për të forcuar industrinë e tyre. Rritja e fabrikave të përpunimit të naftës në Azinë Qendrore e nxitur nga nevoja për lëndë të para, si farat e lulediellit, paraqet një sfidë ekonomike për Kazakistanin.
Artikulli thekson se tregtarët rusë mund të shfrytëzojnë tarifat e ulëta të eksportit, duke riemërtuar farat ruse siç prodhon Kazakistani për të hyrë në tregjet në Kinë, Uzbekistan dhe Taxhikistan. Veprime të tilla minojnë rritjen ekonomike dhe përpjekjet për zhvillimin industrial të Kazakistanit.
Buzhenitsa thekson se, pavarësisht tarifës së eksportit, tregtia e farave vajore vazhdon, me Kinën që paguan më tepër për farat e lulediellit kazakistan. Ai thekson kompleksitetin e kontratave dhe përpunimit në kontrast me transaksionet e thjeshta të blerjes dhe shitjes.
Artikulli gjithashtu thellohet në strategjitë e përdorura nga Kazakistani për të menaxhuar tregjet e brendshme. Buzhenitsa diskuton ekuilibrin midis ofertës dhe kërkesës, duke theksuar se Kazakistani mban një qasje të planifikuar për të shmangur ngopjen e tregut.
Artikulli përfundon duke kërkuar kujdes në vendosjen e masave kufizuese ndaj eksporteve të produkteve të përpunuara. Ai nxjerr në pah mësimet nga vendet fqinje si Ukraina, Bjellorusia dhe Rusia, të cilat kanë eksporte të kufizuara të lëndëve të para duke nxitur industri të forta përpunuese. Implikimet e këtyre zhvillimeve janë të rëndësishme, duke ndikuar si rritjen ekonomike ashtu edhe sigurinë ushqimore në Kazakistan.